Het zijn de dagen van de laatste keren. De laatste keer door het park
naar de Giant Eagle wandelen, terwijl de herfstbladeren op grote hopen
worden geblazen. De laatste keer dezelfde flauwe grap van de dame die
mijn fles wijn afrekent in de Wine & Spirits. Het laatste pakje
Newport Gold.
Gisteren was de lezing van Laurent Binet. Ik had dat –
fantastische – boek meer dan een jaar geleden gelezen en nu hij er uit
voordroeg, met het accent dat je van een Fransman mag verwachten, bleek
dat ik enorm veel vergeten was. Er was een zinnetje, een kort,
onopvallend zinnetje, dat mij naar mijn notitieboekje deed grijpen en
terwijl het vragenrondje bezig was, zat ik als een gek te noteren wat
mij te doen stond, hetgeen er in essentie op neer komt dat ik dat alles
waaraan ik hier heb zitten werken weer van voorafaan kan gaan
herschrijven hahahaha!
Daarna gingen we weer met zijn allen uit eten
in een restaurant dat Lola heette. Voor vanavond heb ik een pizza in de
diepvries liggen. Ja, afscheid nemen in stijl, laat dat maar aan mij
over.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment